De reis duurde al met al best lang. Tot Brussel ging heel voorspoedig. Gerard kon gewoon doorrijden en we hadden op het vliegveld zelfs nog tijd om met zijn vieren op ons gemak bij Starbucks koffie en thee te drinken. We hadden thuis online ingecheckt en dat leverde als voordeel op dat we de koffer meteen bij een aparte desk konden droppen. De openlijke aanwezigheid van militairen die uitgerust zijn met automatische wapens, verried dat in Brussel nog een verhoogde staat van paraatheid geldt. Het gaf mij niet het gevoel van veiligheid, terwijl dat waarschijnlijk wel de bedoeling van dit machtsvertoon is.

Het afscheid nemen van onze partners liep naadloos over in de paspoortcontrole en na een gebruikelijke controle van onze bagage (en een heuse drugstest zoals ik die herkende van "Border Security", konden we naar onze gate B6 om te boarden bij de Airbus van Etihad; een maatschappij die ik van harte kan aanbevelen vanwege het comfort en de goede service.

De reis naar Abu Dhabi verliep voorspoedig, maar duurde best lang: 6,5 uur. Gelukkig maar dat ik mijn e-book had meegenomen. Samen met de boeken die Elise Beckers me had meegegeven, had ik meer dan voldoende leesvoer voorhanden. Abu Dhabi AirPort is een heus overstap vliegveld. Het ziet er netjes uit en de gezagsdragers zien er ook als zodanig uit. Sommigen strak in het uniform, anderen gekleed zoals wij ons typische Arabieren voor zouden stellen. We kochten 2 flessen Whiskey van 15 jaar oud voor onze gastheren. We hadden van Jan gehoord dat ze daar gek op zijn, omdat ter plekke slechts derderangs merken te verkrijgen zijn. We kregen er een handbagagekoffer bij cadeau, da's toch mooi meegenomen.

Toen we via Gate T3 39 eenmaal in het vliegtuig zaten om naar Trivandum te gaan, moesten we zonder duidelijke reden 1 uur in het vliegtuig wachten. Vertraagd vertrokken we krap een uur later vanuit Abu Dhabi naar India. Hanny en ik hebben uitgebreid allerlei filosofische onderwerpen de revue laten passeren. Ik heb nog een aangenaam gesprek met mijn Engelse 'buurvrouw' in het vliegtuig gehad. Een advocaat uit Chester die in India yoga-lessen ging volgen en ook in koren zong in het Engelse.

Het leuke van zo'n reis is het bekijken en bekeken worden. Mensen met zeer uiteenlopende culturele achtergronden staan in dezelfde (wacht)rijen, moeten gelaten meewerken aan allerlei controles en zitten even lang in vliegtuigen. De internationale vliegvelden zien er wel allemaal hetzelfde uit. De verschillen zitten hem vooral in de verhouding van reizigers uit verschillende landen. Op het vliegveld van Abu Dhabi was het aantal blanke Europeanen als aanzienlijk afgenomen. In het vliegtuig naar India waren we duidelijk in de minderheid. Ik ben benieuwd hoe dat straks in Zuid-India zal voelen. Bekijken of bekeken worden, dát is de vraag.