Vandaag, Valentijnsdag, waren we redelijk vroeg op pad gegaan, om 07.30 uur hebben we ontbeten en om 08.00 uur waren Hanny, Josephine (de trouble shooter van het ziekenhuis en onze vraagbaak gedurende ons verblijf hier), Jan en ik op weg naar de zogenaamde backwaters in Poovar. Gisteren hebben we in Nagercoil doorgebracht met sightseeing en het passen van mijn maatpak. Er moest nog iets aan de mouw worden aangepast en we hebben afgesproken dat we donderdag het pak komen ophalen. 15 februari moeten we namelijk voor drie dagen naar Dindigul om daar te spreken over het weeshuis dat we daar als Stichting Jeugdwelzijn Zuid-India gaan bouwen met hulp van Wilde Ganzen.

De backwaters zijn een toeristische attractie in de staat Kerala. Ze bestaan uit een fijn vertakt mangrovenbos dat in open verbinding met de Arabische Zee staat; vergelijkbaar met de Biesbosch in Nederland. Het is twee uur rijden van het ziekenhuis in Vellamadam en omdat het zondag is, zijn de wegen tamelijk vol met kerk- en tempelgangers. Het was weer bloedheet en hoewel de airco in de auto aanstond, was het best warm zo met zijn drieën op de achterbank.

Eenmaal aangekomen, rijdt er ineens een motorrijder voor ons die druk gebaart dat we hem moeten volgen. Hij leidt ons naar een aanlegsteiger voor boten die rondleidingen verzorgen. Het is een voor Indiërs bijna niet te betalen attractie, ongeveer Rs 3500 voor 2 personen en Rs 500 per persoon extra. Het was dus een belevenis voor Josephine en Solomon (onze chauffeur) om met ons de anderhalf uur durende tocht te maken. Voor de 'veiligheid' moesten we met dat bloedhete weer dikke en vooral oude zwemvesten aan, maar die mochten we uitdoen zodra we uit zicht waren van de aanlegsteiger. Het was er mooi en we zagen een Koningsvogel (een prachtige soort ijsvogel) en vele zeearenden die af en toe erg dichtbij kwamen. Eenmaal bij de open verbinding met de zee, na zo'n half uur varen, voer onze gids rechtstreeks naar een drijvend restaurant waar we uit moesten stappen en een menukaart kregen voorgeschoteld. Omdat het nog maar net 11.00 uur was, namen we toch maar een paar kopjes koffie. We vervolgden de reis en stopten weer bij een aantal kraampjes bij het strand. Dát werd ons iets te gortig en we vroegen beleefd om nu door te varen omdat we niet gekomen waren om souvenirs te kopen. Na een anderhalf uur 'varen' waren we weer terug bij de aanlegsteiger en konden we richting Kovalam Beach.

Dit strand ligt aan de Arabische Zee en is een toeristische attractie voor de Indiërs met een afgesloten stuk strand voor Russen, Duitsers en Engelsen. Als je geen behoefte hebt om Indiërs te zien, kun je daar als blanken bij elkaar kruipen om een luxe vakantie te houden die dan bestaat uit eten, zonnen en weer eten. Een beetje bizarre situatie om dat tegen te komen als je net de auto hebt geparkeerd tussen de Indiërs en langs het strand hebt gelopen waar de Indiase toeristen zich vermaken in het water. Er staan ook enkele bedelaars met vreselijke verminkingen langs het pad die je aanspreken, maar je kunt niet alle ongelijkheid en ellende oplossen met een paar roepies. Het voelt op zulke momenten niet goed om als 'rijke' westerling daar geconfronteerd te worden met je eigen welvaart; een goede les in nederigheid en aanleiding voor gepieker over je eigen plaats en opdracht in dit aardse bestaan.

Al sinds de Oude Grieken wordt over deugden nagedacht. Volgens Aristoteles is goedheid van een handeling grotendeels afhankelijk van de omstandigheden. Alleen deugdelijke personen kunnen volgens hem weten hoe zij in elke situatie goed moeten handelen. Het uiteindelijk doel is voor hem 'de verwerkelijking van de ziel, krachtens de volkomen deugd'. Hierbij is de 'gulden middenweg' een belangrijke term. Dit midden is niet te berekenen, maar is volgens Aristoteles afhankelijk van de persoon, de situatie en de deugd die op dat moment in het spel is. Je zou je deugden dus moeten ontwikkelen door goede voorbeelden te volgen, oefening, herhaling en veel tijd. Hierbij zou je ook muziek en poëzie moeten gebruiken omdat zo uiteindelijk de deugd als ingekraste lijn in je denken, doen en handelen is opgeslagen. De vier hoofddeugden zijn bij Aristoteles: wijsheid, rechtvaardigheid, moed en gematigdheid. Later zou Thomas van Aquino deze deugden met geloof, hoop en (naasten)liefde aanvullen.

'Onze' Erasmus stelt dat ware wijsheid niet enkel bestaat in kennis van de waarheid, maar in liefde en streven naar het goede. Ware burgers hebben in zijn ogen medelijden met ongelukkige medemensen en zouden hen zoveel zij kunnen moeten helpen. Vele filosofen en wereldverbeteraars hebben op deze gedachten voortgeborduurd en hun hoofd gebroken over hoe wij ons op moeten stellen tegenover onderdrukking, ongelijkheid en onrecht. Als je hier rondloopt en oog hebt voor de omstandigheden waarbinnen in India mensen invulling moeten geven aan hun leven, overvalt je een gevoel van onmacht. Alles wat je doet is een druppel op een gloeiende plaat. Ik loop hier nog een week rond, probeer hier binnen mijn mogelijkheden goed te handelen en ga dan weer naar mijn veilige en beschermde leven in Nederland. Ik weet niet goed hoe ik hiermee moet omgaan; hoe kan ik deze ervaring ooit negeren in de toekomst.